Evelyn Wever-Croes is de eerste vrouwelijke premier van Aruba, aan het hoofd van het kabinet Wever-Croes I sinds 17 november 2017. Hiervoor was zij fractievoorzitter van de oppositiepartij Movimiento Electoral di Pueblo (MEP). Het tondstandkomen van haar kabinet betekende de eerste coalitieregering na meer dan vijftien jaar in Aruba. Op 30 maart 2021 viel het kabinet vanwege een strafrechtelijk onderzoek naar verduistering van gemeenschapsgelden door coalitiepartner POR (Pueblo Orguyoso y Respeta). Meer weten?: Meer weten over Twie Tjoa? IHLIA vertelt over deze bijzondere vrouw: https://withpride.ihlia.nl/story/twie-tjoa/ Voor kritiek op de vooruitgang geboekt op het gebied van vrouwenrechten, lees het artikel Vooruitgaan..Lees verder

The Black Archives is een cultureel centrum en archief rond zwart erfgoed gelegen in Amsterdam. Op 13 juni 2015 werd de New Urban Café opgericht door Mitchell Esajas en Jessica de Abreu van het New Urban Collective samen met Thiemo en Miguel Heilbron. Dit diende als een plaats waarin de literatuur van de eerste boekencollectie van de in Suriname geboren sociaal wetenschapper Waldo Heilbron publiekelijk toegankelijk werd gemaakt. Een jaar na het ontstaan verhuisden ze wegens gentrificatie naar het gebouw van de Vereniging Ons Suriname te Amsterdam, waar de collecties van beide instanties werden samengevoegd en The Black Archives officieel..Lees verder

In de West-Kaapprovincie van de Republiek Zuid-Afrika zijn veel mensen betrokken bij de landbouw, met name de wijnbouw, de druiventeelt en de productie van wijn. Zuid-Afrika staat wereldwijd bekend om het produceren, verkopen en exporteren van populaire en verfijnde wijnen. Veel arbeiders wonen of hebben op de boerderijen gewoond. Gedurende een periode van minstens twee eeuwen, en onder het systeem van apartheid, kregen veel landarbeiders en wijngaardarbeiders in de WCP wijn als gedeeltelijke betaling voor hun arbeid. Deze praktijk werd het “dop”-systeem genoemd, een naam die eufemistisch verwijst naar het drinken van een “dopje” met drank. Veel voorstanders van de..Lees verder

Stichting ZAMI is de opvolger van Flamboyant, een landelijk zwarte, migranten- en vluchtelingenvrouwencentrum dat na vijf jaar bestaan haar deuren moest sluiten wegens het stopzetten van subsidies. Op 31 december 1990 besloot een groep vrouwen vanuit de stichting hun activiteiten voort te zetten, waardoor een nieuw platform voor ZMV-vrouwen kon ontstaan. De naam ZAMI is ontleend aan Zami, a new spelling of my name, de titel van een roman van Audre Lorde (1982). De vrouwen van het eerste uur waren Tara Oedayrajsingh Varma, Moni Weiss, Veronica van Roon, Diane Meynderts, Ciska Pattipilohy en Alem Desta. Op de website omschrijft ZAMI..Lees verder

Toen in Nederland in 1956 de handelingsonbekwaamheid van gehuwde vrouwen werd afgeschaft, gold dit niet voor vrouwen in de koloniale gebieden. Handelingsonbekwaamheid betekende dat gehuwde vrouwen niet waren toegestaan om “financiële, juridische en andersoortige handelingen” uit te voeren. In het Internationaal Jaar van de Vrouw in 1975 – tevens het jaar waarin Suriname onafhankelijk werd – werden er verschillende maatschappelijke debatten gevoerd omtrent dit onrecht. Eén van de belangrijkste voorvechters van de afschaffing van de handelingsonbekwaamheid was Twie Tjoa, de eerste vrouwelijke directeur op het ministerie van Arbeid in Suriname. Zij vond het van groot belang dat vrouwen betrokken waren..Lees verder

Op 14 juni 1956 werd de Wet handelingsonbekwaamheid afgeschaft. Pas vanaf toen mochten getrouwde vrouwen in Nederland werken, een bankrekening openen en op reis zonder toestemming van hun man. Dit werd bewerkstelligd door de ‘Motie Tendeloo,’ ingevoerd door PvdA-politica Corry Tendeloo. De voormalig juriste diende de motie in op 13 september 1955 en deze werd met een zeer kleine meerderheid aangenomen: 46 tegen 44 stemmen. Voortaan waren getrouwde vrouwen eindelijk in staat zelf verzekeringen af te sluiten, geld van de bank te halen, en zonder toestemming van hun man aankopen te doen. Corry Tendeloo had een Indische achtergrond: geboren in..Lees verder

Adèle Rigaud (1924-1967) was groot voorvechster voor het vrouwenkiesrecht in Curaçao. Ze richtte de vrouwenvleugel van haar partij op (de Katholieke Volkspartij) en werd ook president van Luchadonan pa Derecho di Voto pa Hende Muhe (Strijders van het vrouwenkiesrecht). Ze startte petities voor het vrouwenkiesrecht die ook gesteund werden door het Damanan di Djarason (de Woensdagvrouwen). In slechts vier dagen wisten ze 1,013 handtekeningen te verzamelen voor de eis voor vrouwenkiesrecht. In 1948 werd kiesrecht voor mannen en vrouwen een feit op Curaçao. Op 17 maart 1949 gingen vrouwen in Curaçao voor het eerst naar de stembus. Vrouwen verkregen ook..Lees verder

De Birma-Siam spoorlijn werd tussen 1942 en 1945 aangelegd. De eerste trein die eroverheen reed was een bordeel trein voor Japanse officieren. Gemiddeld stierven er 75 dwangarbeiders per dag tijdens de aanleg van de spoorlijn. De dwangarbeiders bestonden uit geallieerde krijgsgevangenen uit Australië, Groot-Brittannië en Nederlandse KNIL officieren. Naast de krijgsgevangenen werden ook Romoesja onder dwang tewerkgesteld. Romoesja zijn arbeiders, voornamelijk afkomstig uit Java, die in Nederlands Indië corvée hadden verricht. Het systeem van corvée, onbetaald en onvrij arbeid, werd ingebracht door de Nederlandse koloniale overheid en later gebruikt om onder andere Romoesja tewerk te stellen. Tijdens het bouwen van..Lees verder

In 2019 werd door heel Nederland honderd jaar vrouwenkiesrecht gevierd, maar deze viering was niet helemaal juist. Hoewel de Kieswet in 1919 inderdaad aangepast werd waardoor vrouwen in dit deel van Nederland mochten stemmen, gold dit nieuwe stemrecht niet voor alle Nederlandse vrouwen. In deze tijd was Nederland nog koloniaal overheerser van Nederlands-Indië, de Nederlandse Antillen en Suriname. Voor vrouwen (en ook veel mannen) veranderde er niets in 1919: alleen de koloniale, mannelijke en witte elite genoot hier het stemrecht. De wet waarmee algemeen kiesrecht voor mannen en vrouwen een feit werd trad in werking op 28 september 1919, maar..Lees verder

David Stuurman werd geboren op een boerderij in de Gamtoos-vallei, vlakbij het huidige Nelson Mandela Bay in de Oost-Kaap. De gebroeders Stuurman, Klaas en David, zijn legendarisch vanwege hun verzet tegen Europese pogingen om de Khoena (Khoi) van hun land te verjagen, een strijd die begon in 1778 toen de Nederlandse gouverneur Van Plettenberg hun land in bruikleen gaf aan een trekboer. In zijn jeugd werd David zo mishandeld door boeren dat missionaris dr. Johannes van der Kemp uit protest een klacht indiende bij de gouverneur. Tussen 1795 en 1806 bevonden de Khoena zich eerst in conflict met de Nederlandse..Lees verder

Op deze dag werd een bijzonder grote opstand van tot slaaf gemaakten rond de Kaap, waarbij dertigjarige Louis van Mauritius de leiding had, onderdrukt. Samen met de Ierse James Hooper en Michael Kelly orkestreerde hij een plan om naar het binnenland te gaan en tot slaaf gemaakten aan te zetten om in opstand te komen. Ze wilden alle boeren opsluiten, hun wapens en munitie af te nemen, en hen als gevangenen met hun wagens en paarden naar Kaapstad te brengen. Zodra de gewapende partij Kaapstad zou bereiken, zouden ze de eerste batterij innemen en eisen om de tot slaaf gemaakten..Lees verder

Misschien wel het meest veelzeggende voorbeeld van verzet in Zuid-Afrika is San-leider Koerikei, wiens naam kogelontduiker betekent, en die lang genoeg bij trekboers had gewoond om Nederlands te leren. Dit incident werd in november 1777 overgeleverd door commando-leider, David Schalk van der Merwe, aan kolonel Robert Jacob Gordon, commandant van het Nederlandse garnizoen in Kaapstad, die een dagboek bijhield van zijn reizen naar het binnenland in de jaren 1770 en 1780. Koerikei, die met succes het commando van van der Merwe had ontweken, stond op een klif buiten het bereik van hun musketten en riep: ‘Wat doe je in mijn..Lees verder

Vanaf 1714 begon de Kaapse regering met het verlenen van ‘graasrechten’ aan uitgestrekte boerderijen van 6000 hectare, buiten de bestaande akkerbouwgebieden, in ruil voor een jaarlijkse vergoeding. Dit is de oorsprong van het ‘leenboersysteem’ van Kaap de Goede Hoop, een vorm van erfpacht die tot gevolg had dat het binnenland van Zuid-Afrika versneld gekoloniseerd raakte. De overname van het binnenland door veehouders bracht een nieuwe sociale groep in de Kaapse koloniale samenleving tot stand, de ‘trekboers’. De term trekboer verwijst naar de noodzaak voor deze veehouders om met hun kuddes rond te trekken op zoek naar weidegrond en water, waarbij..Lees verder

Krotoä, of Eva, is een iconisch figuur in de Zuid-Afrikaanse geschiedschrijving. Haar leven was onstuimig. Op tien- of elfjarige leeftijd kwam ze tijdense de eerste dagen van de bezetting van Kaap de Goede Hoop in huis bij de Nederlandse gouverneur Jan van Riebeeck. Als dienstmeid van Van Riebeecks vrouw Maria leerde Krotoä Nederlands en Portugees en bekeerde ze zich tot het Christendom. Dit leverde haar de naam Eva op.Hoewel Van Riebeecks dagboek niets prijsgeeft over een eventuele intieme relatie tussen de twee, die door veel historici wordt gesuggereerd, illustreren zijn notities een complexe dynamiek die Krotoä benutte in haar eigen..Lees verder

Autshumato, ook bekend als ‘Herry die Strandloper’, was een van de eerste politiek gevangenen die naar Robbeneiland werd verbannen. Hij was de leider van de Goringhaikona, een groep KhoiKhoi. Zij waren de eersten die Jan van Riebeeck ontmoette toen hij aankwam op Kaap de Goede Hoop. In de daaropvolgende tien jaar verschijnt Autshumato’s naam dan ook vaak in Riebeecks dagboek. In 1630 nemen Engelsen Autshumato mee naar Bantam, om één jaar later terug te keren naar Kaap de Goede Hoop. Tijdens deze periode leerde Autshumato Engels en Nederlands en door deze kennis werd hij al snel een tolk en onderhandelaar…Lees verder

De provincie Zeeland speelde een significante rol in de Nederlandse trans-Atlantische slavenhandel; het Zeeuwse aandeel in de trans-Atlantische slavenhandel is namelijk ongeveer de helft. Een belangrijke datum in de geschiedenis van de Zeeuwse slavenhandel is 3 juni 1621. Toen kreeg de West-Indische Compagnie (WIC) een monopolie op de handel langs de westkust van Afrika, inclusief de handel in tot slaaf gemaakte mensen. Enerzijds had deze monopolie direct het begin van de ‘officiële’ trans-Atlantische slavenhandel vanuit Zeeland als gevolg. De WIC was verdeeld in vijf zogenoemde ‘kamers’: Amsterdam, Maze (Rotterdam), Stad en Lande (Groningen), Noorderkwartier (Hoorn) en Zeeland. 20% van de..Lees verder